Odpusty:
- św. Jana Nepomucena - 21 maja
- św. Barbary - 4 grudnia
Historia parafii św. Jana Nepomucena w Przysusze
Pierwsza wzmianka o Przysusze pochodzi z 1415 roku. W XVI wieku należała do Męcinów, a od końca XVII wieku do Czermińskich herbu Wieniawa. Na wniosek kasztelana Antoniego Czermińskiego, który sprowadził niemieckich rzemieślników wyznania luterańskiego, August II lokował miasto Czermin w 1710 roku na prawie magdeburskim wokół rynku niemieckiego. Posiadali oni własną świątynię i cmentarz. Lokacja ta wywołała sprzeciw opata sulejowskiego Bernarda Wierzbowskiego, właściciela miasta Skrzynna, obawiającego się konkurencji gospodarczej. Mniej więcej w tym samym czasie, najprawdopodobniej około 1723 roku powstało miasto żydowskie w Przysusze wokół własnego rynku i później wybudowanej synagogi, która powstała za zgodą arcybiskupa gnieźnieńskiego Władysława Łubieńskiego ok. r. 1777. Znaczenie miasta wzrosło wraz z rozwojem metalowych zakładów przemysłowych. Kaplica katolicka prywatna w dworku Czennińskich istniała od końca XVII w. W niej sprawowali nabożeństwa księża ze Skrzyńska.
Pierwotny kościół fundacji Franciszka Dembińskiego powstał około roku 1764 z drzewa modrzewiowego, kryty gontem, z dwiema wieżami krytymi blachą cynkową. W kościele sakramenty sprawował ksiądz z tytułem kapelana. Parafia została erygowana w roku 1779 z wydziedziczonego terenu parafii8 Skrzyńsko. Obecny kościół pw. św. Jana Nepomucena i św. Ignacego Loyoli, z fundacji Urszuli z Morsztynów Dembińskiej starościny wolbromskiej, został wybudowany w latach 1780-1786. Konsekrowany przez biskupa Jana Mikołaja Dębowskiego, sufragana gnieźnieńskiego. Kościół jest wzniesiony w stylu klasycystycznym, z elementami baroku, wzniesiony z kamienia ciosowego i cegły na zaprawie wapiennej.
Odrestaurowany w 1833 r. po pożarze jednej z wież. Do kościoła wchodzi się jedenastoma schodami, u szczytu wyrastają okrągłe kolumny jońskie z kamienia ciosowego, podtrzymujące attykę, na której znajduje się trójkąt wyobrażający Opatrzność Bożą. Pod attyką, jakby na potrójnym wzniesieniu, umieszczono glob ziemski przepasany wężem, a na globie – kielich z pateną, symbol powszechności Kościoła i walki z grzechem. Po obu stronach globu wznoszą się dwie strzeliste wieże zakończone krzyżami, a na dachu kościoła – wieżyczka. Nad wejściem znajduje się tablica fundacyjna.
Wymiary kościoła w stopach wynoszą: długość – 72, szerokość – 30, wysokość 86 (jedna stopa 30,48 cm). Wnętrze kościoła o sklepieniu beczkowym składa się z chóru, dwuprzęsłowej nawy, prezbiterium, dwóch bocznych przedsionków, zakrystii. Kościół ma dziewięć okien – cztery od strony zachodniej, cztery od wschodu i jedno oświetlające chór.
Bardzo oryginalny i okazały jest wielki ołtarz. Na ośmiu kolumnach pod kopułą wspiera się rotunda z piękną attyką, na szczycie której widnieje krzyż. Wewnątrz pod rotundą stoi posąg św. Jana Nepomucena, patrona kościoła. Dwa boczne ołtarze są w formie portyków. Po prawej stronie ołtarza głównego znajduje się ołtarz boczny z obrazem św. Barbary z połowy XIX wieku. Po lewej stronie – ołtarz z obrazem Matki Boskiej trzymającej Dzieciątko, pochodzący z połowy XVIII wieku.
Do parafii należą:
Przysucha – ulice:
- Aleja Jana Pawła II,
- Armii Krajowej,
- Brzozowa,
- Chopina,
- Cicha,
- Dembińskich,
- Dworcowa,
- Grodzka,
- Konopnickiej,
- Krakowska,
- Kręta,
- Krótka,
- Ks. Ściegiennego,
- Kusocińskiego,
- Legionów Polskich,
- Lubelska, Ogrodowa,
- Partyzantów,
- plac 3 Maja,
- plac kard. Wyszyńskiego,
- plac Kolberga,
- plac Żeromskiego,
- Polna,
- Porucznika Madeja,
- Przemysłowa,
- Radomska,
- Sienkiewicza,
- Słoneczna,
- Sportowa,
- Szkolna,
- Świętokrzyska (nr 1-22),
- Targowa, (nr 1-45),
- Warszawska,
- Wiejska,
- Żytnia
Miejscowości:
- Jakubów,
- Kozłowiec,
- Lipno,
- Pomyków
Pisali o nas:
- L. Małecki. Historia Przysuchy i okolic. Przysucha 2020
- Rocznik Diecezji Radomskiej - 2007 ISBN 978-83-920767-7-3
- Rocznik Diecezji Radomskiej - 2018, ISBN 978-83-7789-493-4
